Anneme... Şiiri - Engin Özcan

Anne...
Biliyorum,
Beni özlüyorsun.
Bende seni özlüyorum,
Biliyorsun.

Kendimden öyle eminimki,
Sarıp sarmalayıp bana getireceksin,
Boğazında düğümlenip kalan,
Halbuki o kadar çok sevdiğin içli köfteyi.
Biliyorum.

Yarı uykulu bedenini,
Yorgun ayaklarına emanet edip yine yollara düşeceksin.
Benim için.
Geceye yakın.. saat 8 gibi geri geleceksin..
Seni sabah alıp götüren fabrika servisi,
Homurtular çıkararak ve sallayarak evin akşap duvarlarını,
Seni bana getirecek.
Çantandan bir içli köfte daha çıkarıp
Yine bana vereceksin...
Biliyorum,
Yine ben tokum diyeceksin,
Gözlerin dolarak.

Saçımı okşayıp.. uyumamı bekleyeceksin üzerimi örtmek için.
Benim için değermi,
Hiç düşünmeyeceksin....
Saniyeli bir fitil kadar kısa ömrünü,
Benim için yollara sereceksin.
Seni anlamamı bile beklemeyeceksin...
Biliyorum.
Ben seni ancak,
Seneler sonra,belkide çok sonra,
O yavru kediyi evladım sayıp,
Kendi yemediğim salamı,ekmek arası yaptırıp
Yedirince anladım...
Çok geç olmadan şunu söylemek istedim..
Üç kelimeyle,
'Seni seviyorum Anne...'
Gözlerim dolarak.

Engin ÖZCAN
27/12/2003
ISTANBUL