Anneme Şiiri - Osman Nihat Güngör

Eğilmişti öne buğdayların başı
Hasat mevsimiydi
Buğdaylar toprağa
Günebakanlarsa güneşe ağlardı
Ben sana bakar
Kor olup içine akardım
Ağlardım.

Yaralıydı köprüçayı denize coşardı
Sevdalıydım şehir’e kaçardım
Açmıştı kır çiçekleri
Üstlerine çiy yağardı
Yaralıydı balıkçıllar
Ben sana koşar
Ağlardım.

Doğurmuştu tavşanlar
Midilli hastaydı
Portakala dolu vurmuştu
Ölmüştü köpek ben yastaydım
Meyhaneye uçardım
Karşımda sen vardın
Ağlardım.

Zamansız açan bademler gibiydim
Vururdu ayaz, vururdu rüzgar,
Dolu kırardı dallarımı
Ben sana sığınır sana ağlardım.

Kurak mevsimlerde suyu nasıl özlerse toprak
Ben seni öyle özledim
Hani arsızlık hırsızlık yaparsanız
Helal etmem dediğin
O değerli sütünün
Kokusu hala burnumda tüter.
Limansız kalmış gemiler gibiyim
Seni çok özledim anne.