Anneme
Gecenin karanlığında kapanmazken gözlerim
Şiddetli bir baş ağrısı titriyor bedenim
Bana arkadaş bir tek sokak lambası giriyor odama
İstemem, ben annemi özledim.
Üstüm açılınca yok ki örtenim
Hastalanınca ah yavrum diyenim
Gurbet elde tatsızım, biçareyim
Sanki her yer kalabalık, ben yalnızım
İstemem hiç kimseyi ben annemi özledim.
Aklımdan geçerken sınırsız düşüncelerim
Birden gözümün önüne geldi sevdiklerim
Yaşlar dökülünce kapandı gözlerim
İstemem hiç kimseyi ben annemi özledim.
Hani nerde senin yemeklerin
Hani nerde peynir helvan, içli böreğin
İstemem ben bin bir lezzetini gurbetin
Yeter bana senin bir kaşık çorban, bir dilim ekmeğin
İstemem hiç kimseyi ben annemi özledim.
Kayıt Tarihi : 7.4.2007 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüksekova'ya öğretmen olarak tayinimin çıktığı ilk hafta kaldığım karayolları misafirhanesinde, gurbet acısını dayanılmaz yoğunlukta yüreğimde hissettiğim bir gece yarısı, aklıma sadece annem geldi.Zira beraber kaldığım arkadaşlar o gün şehir dışına gitmişlerdi.Gecenin bir yarısı kocaman bir odada aç karna yapayalnız kalmıştım.O an tek arkadaşım odamdan içeri giren sokak lambasıydı.Bilmiyorum nasıl oldu ama onunla konuşmaya başladım.Ve aklımdan geçen düşünceleri hemen yazıya dökmek istedim.Ve ortaya bu şiir çıktı.
TÜM YORUMLAR (6)