Anneme Şiiri - Abdulkadir Taşdelen

Anneme

Anne! Hâla çarpar mı kalbim ellerinde,
Hâla kucaklar mı şefkatin beni.
Gözyaşların serinletir mi yine,
Ölümlü bedenimi.
Niye sustun anne?
Ümit mi kestin benden, yoksa
Lalelerle kandıramadım mı seni?

Uykumu bölüp bölüp seni düşündüm,
Sen benim ilk sevdam, ilk baharımdın.
Lâl oldu dilim hep sana karşı,
Âmâ oldu gözlerim aşkından.
Nazını çekti bu garip gönül
Manalara daldı derin derin.
Ansızın alınca seni benden
Zaman içinde bu kara toprak,
Seni yârine götürdü usulca
Ipıssız bir kavrama, çok uzaklara
Nedense bende kaldım tek başıma.