Anneme 2 Şiiri - Zafer Nuhoğlu

anneme...

bir sela semada gezinirken vah,
ömür dedikleri bir yaşmış anne...
yağmurlar bağrımı dövdü durdu ah,
bu kara topraklar ne taşmış anne.

bulutlar başıma dağ oldu aktı,
damlalar gözüme alayla baktı,
şimşekler koynumda yağmuru yaktı,
ıssız lahitlerde boğuldum anne.

topraktan geldim ya, bırak toprağa,
hasretim bin kere, hasret kucağa...
bir ezan vaktinde buz koy ocağa,
ısıtıp üstüme döksene anne...

z.n.