anneme...
bir sela semada gezinirken vah,
ömür dedikleri bir yaşmış anne...
yağmurlar bağrımı dövdü durdu ah,
bu kara topraklar ne taşmış anne.
bulutlar başıma dağ oldu aktı,
damlalar gözüme alayla baktı,
şimşekler koynumda yağmuru yaktı,
ıssız lahitlerde boğuldum anne.
topraktan geldim ya, bırak toprağa,
hasretim bin kere, hasret kucağa...
bir ezan vaktinde buz koy ocağa,
ısıtıp üstüme döksene anne...
z.n.
Zafer NuhoğluKayıt Tarihi : 12.4.2020 15:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!