ANNEM ve KIZI Şiiri - Suh Duman

Bir Cihan ve cihanın diğer yarısı,
olmazsa olmazı.
Kıymeti, değeri ve eş anlamlısı
Annem!
Sevgi mi? O da ne?
Bir kelimeye sığdırılamaz yüreğimde ki,
yüreğimin çırpınışı ve sızısı.
Anneme seslenişi, geniş daha geniş, dünyanın bütün sevgisi sanki.

Daha yokken, sonra karnındayken ve yanında yatarken,
hatırlamasam da hiçbirini,
minnettarım sana ben.
Minnettar ve borçlu.
Acıların, hüzünlerin, eşsiz sevgin ve fedakârlığın için.

Sebebinle ben oldum, bir hiçken.
Sebebimle annesin sen.
Ve biziz işte ‘’sen ve ben.’’
‘’Annem ve kızı.’’

Ne değiştirebilir ki bu gerçeği?
Ayrılık, acı, hastalık ya da ölüm mü?
Hiçbir şey? Ve hiç biri?
Gerçek işte, gerçek bu.
‘’Sen ve ben’’
‘’Annem ve kızı.’’

Tek bir gözyaşı, tek bir yürek.
Tek bir özlem ve sevgi bizimkisi.
Çünkü bir mucize gibi,
‘’sen ve ben’’
‘’Annem ve kızı.’’

Yeryüzündeyiz şimdi,
birlikte ve mutlu.
Kimi zaman kucağında, kimi zaman telefonda.
Arkamda ve hep yanımda.
Varlığının huzuru ve güveni var şimdi.
Ama dedim ya ölüm bile değiştiremez gerçeği.
Çünkü ‘’sen ve ben.’’
‘’Annem ve kızı.’’
Cümlelerin en kıymetlisi,en anlamlısı!

(13-03-2007-Salı)
(Sakarya)