Annem Kokardı Tenin...

Anne kokardı…
Annem kokardı tenin...
Ay gibi akça pakça nur yüzün...
Göğsünün üzerinde binlerce hüzün...
Uzun uzun, uzaklara bakardı gözlerin…
Derin derin dalardın annem…

Anne kokardı, annem kokardı tenin,
Kokunu almadan uyuyamazdım ya...
Öğrendiğimi sanıyordum bir süredir zannımca…
Uzun uzun ağlıyorum her gece yastık boyunca…
Anne, annem kokardı tenin…

Yeryüzünün en güzel çiçeklerinden buket,
Cennet meyveleriyle dolu bir sepet,
Buram buram hasret, buram buram annem kokardın...

Binlerce kokunun içinden seçilir kokun,
Annem, kurban olsun yoluna kızın…
Sen garip meleyen kınalı koyun…
Ben özlemle ağlayan yaralı kuzun…
Anne kokardı, annem kokardı tenin…

Hangi beşik tıngırtısı bastırır sesindeki ezgiyi?
Hangi güneş verebilir sıcaklığın?
Hangi acı unutturur yokluğunu?
Anne kokardı, annem kokardı tenin …

Yokluğunun acısı binlerce feryat,
Özlemin binlerce figan etmekte yüreğimin dilinde...
Hangi yana baksam yoksun...
Hangi yana baksam uzakta...
Sesin yeter mi?
Cismin yeter mi içimdeki açlığını doyurmaya?
Anne, Anne kokardı tenin...
Annem cennet kokardı tenin...