nasıl oldu?
anlayamadım...
(tavşan kadar)
62 yıl...
bir ömür yaşamıştım
ANNEM'LE birlikte...
hiç düşünmemiştim
ANNEM beni
bir gün unutacak diye...
ve ben
bundan böyle
ANNEM'İ daha da çok
seveceğimi bile bile
alzheimer denen bu illetle...
ANNEM bana;
baba da dese,
SELİM de dese,
hep ağlayan bu adam da
kim dese?
ben onu
hep sarıp...
hep koklayıp...
hep öpeceğim
ömrüm yettikçe...
''-ANNEM,
sen benim cennetimsin...''
diyeceğim,
nefesim yettiğince...
Fikret Turhan-Yalova,
23.09.2014
Kayıt Tarihi : 23.9.2014 13:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!