Annem Ben Karanfil-limon Ağacı

sen gittin ya
şimdi ben nelerle uğraşıyorum

.....

ah! bu karanfil
kırmızı bir şarkının dudağından sarkıyor sanki
an ki karanlık tam da zifiri, korkuyorum düşecek
sokağın başını al pacino kılıklı adamlar sarmış
armış namusmuş, bil ki! hepsi yalan
alan gitmiş anne, rüzgâr ters yöne eser mi?
ser mi sır mı? her şey ayan beyan
yan ki! ... uyan anne!

-yanıyorum...

anıyorum maziyi eskimiş eşyalar pazarında
azarında babamın kaçtığım tepenin adını çalmışlar
almışlar anne hem de mor tapulu, yeşil çanlı
anlı şanlı vatan, yaban eller-ce kuşatılmış
atılmış pabucum -ben- öz yurdumda misafir
safir mavisi hüzünlere göm beni
eni boyu daralmış gömleği kim giyer?
yer anne! ... yer!

“açıl susam açıl! ”
saçıl susam saçıl! kırk haramidir – yer

er dediğin “özü sözü bir” yiğit olur
ur bu - ur- göğsümün ortasında büyüttüğüm
üttüğüm misketler geldi aklıma çocukken karanfil

fil-li çizgi filmlere kim bakar?
akar akar kan, susar zaman

aman anne! boşver limon ağacına kazak örmeyi
sanal alem krizi tuttu

“behlül kaçar”

-eyvallah-

19-mart-2013