Annem, Annem Şiiri - Mira Rakhmatova

Annem, Annem
Annem annem, sen gittin gideli
Boğazıma düğümlendi bir şeyler
Gündüzüm karıştı geceme
Sanki zaman durmuş gibi, sessizce.

Bir yudum nefes alırken bile
Adını fısıldar içimde kalbim
Kokun sinmiş yastıklara hâlâ
Gözlerimde yaş, ellerimde hasretin.

Annem, annem… özleminle yanarım
Bir çiçek gibi soldum ardından
Gülüşünle aydınlanırdı dünyam
Şimdi karanlık, sensiz her sabahım.

Sana sarılmak isterim rüyalarımda
Bir çocuk gibi, yorgun ve ürkek
Biliyorum duyamazsın artık sesimi
Ama dualarımda hep sen, hep sen varsın.