Annem Şiiri - Bekir Sami Ünsal

ANNEM

Nere gitsem hemen arar sorardın
Yaşamımın her yerinde sen vardın
Bir yaprak misali soldun sarardın
Yanağını şimdi kim öper annem?

Kader aldı benden öptüğüm eli
Dinmez oldu artık gözümün seli
Durdu zaman sanki gittin gideli
Kalpteki oku kim söker annem?

Bitmiyor kederim, büyür özlemim
Ne tatlıydı, nasihatli sözlerin
Hep şefkatle bakar idi gözlerin
Ayrılık köz oldu pek yakar annem

Anne dese biri içime işler
Kâbusa dönüştü, gördüğüm düşler
Gözüme hüzünle gelen o yaşlar
Elimde değil ki akar hep annem

Öksüzlük çok acı, dayanmaz yürek
Anneymiş evlerde bir orta direk
Giden elbet bir gün döner diyerek
Gözlerim kapıya bakar hep annem

Yedi. On. iki bin sekiz… Unutmam
Hatıranı hafızama uyutmam
Lokma boğazımda, yutamam yutmam
İçimde bir şeyler kopar hep annem

Haksöyler’im gayri artık toparlan
Salih amel işle, hesap pek yaman
Geçenleri daim Fatiha’yla an
Şu kalbim sevginle çarpar hep annem