Annem Şiiri - Ümmühan Dağaşan

Eğer bir gün kaybedersem seni
Hayat biter benim için,
Kokun, özlemin kalır tenimde.
Bitmez acılarım, dönemem geriye
Seni bulamayacağımı bile bile
Yaşları akıtarak gözlerimden
Yaşamımı döndürürüm sellere…

Unutamam canım annem!
Güzel gülüşünü, okşayışını
Saçımı örüşünü unutamam
Sırtımı yıkadığını banyoda
Koynuna aldığın günleri
Isıtıp çoraplarımı
Ayaklarıma giydirdiğini

Unutamam canım annem!
Karın ağrılarıma ortak olduğunu
Geceleri tepişerek attığımda üstümden yorganı
Gelip defalarca üzerimi örttüğünü…

Unutamam canım annem!
Soğuk rüzgarlar eserken
Kol kanat gerdiğini bana
Bir iğne deliğinden sakındığını beni
Okuldan dönüşümü sabırsızca beklediğini
Ve doğru insan olmam için verdiğin nasihatleri….

Unutamam canım annem!
Aç kalıp böldüğünü yemeğini
Ağzıma tıktığın lokmaların ardı arkasının gelmediğini
Bezden bebekler yapıp oyunuma eşlik ettiğini
Okula giderken arkamdan baktığını
Köşeyi dönene kadar içeri girmediğini
Bayrama yetiştirmek için
Sabahlara dek diktiğin rengarenk elbiseleri….

Unutamam canım annem!
Dört çocuğun için verdiğin mücadeleyi
Sabahtan akşama dek oturmadığını bir saniye
Elinde yıkadığın çamaşırları nasıl da tertemiz yaptığını
Ve balkonumuzdaki iplere sırasıyla astığını….

Canım annem!
Hiç mi yorulmadın hayattan
Kim dayanabilirdi ki bunca koşturmaya
Yarışmaktı bunun adı zamana…

Bırakıp gidersen beni yalnız bu dünyada
Bu, ölümden de ağırdır bana
Koşarak gelirim ben de ardından
Beraber sarılıp yatarız öbür dünyada da
Kim gelmiş, kim gitmiş olmaz umurumda
Sığarız merak etme!
İkimiz de o daracık, topraktan yatağa…..