Annem Şiiri - Süleyman Altın

Ah, anneciğim, bazen kendimi senin yerine koyuyorum
Senin duygularınla, senin gözünle, gelişmeleri bakıyorum
Gerçekten çok zormuş annelik, dengeyi kurmaya çalışıyorum
Şimdi seni anlıyor, yaptıklarının, doğru olduğuna inanıyorum

Bazen sana kızıyor, durmadan serzenişte bulunuyorum
İşler iyi gitmeyince, seni suçluyor, seni üzüyorum
Olur, olmaz zamanlarda, kalbini kırıyor, seni suçluyorum
Ama anladım ki, iş olacağına varıyor, kaderim diyorum

Zamanla her şeyi anlayacaksınız diyorsun, bizi uyarıyorsun
Hayat bir tecrübe, yaşayanlar anlar ancak, bunuda biliyorsun
Sadece ikaz ediyorsun, gücün yettiğince anlatıyorsun
Vicdanen mutlusun, çünkü bildiğin doğruları yapıyorsun

Senden ricam, bu dünya fani, bu dünyanın işleri bitmeyecek
Biliyorum, bizlere kıssanda, yine bizler için hayır dualar edecek
Sonra kaderine razı gelecek, Allaha havale edecek
Biliyorsun ki, doğruyu yapanlar, bir gün ödüllendirilecek

Sen benim canım annemsin, bunu ancak, Allah bilecek
Belki, senin yerinde olmak isteyen, çok insanlar olacak
Sende bunu biliyorsun, mutluluk, ancak böyle tadılacak
Dualarını, üzerimizden eksik etme, buna ihtiyacımız olacak

18.11.2008
Süleyman ALTIN