Annem Şiiri - Bayram Gedek

Sen yoksun senelerdir.
Çok uzaktasın bizden.
Sonsuz karanlıklarda ve yalnız,
Bir gün ansızın gittin ya aramızdan;
Yokluğuna alışmak ne zor oldu bilir misin?
Sonsuzluklar aldı gitti seni yanı başımızdan.
Zordu katlanmak zor…
Çok erken değil miydi anneciğim,
Bu gidiş!
Biliyorum sen hiç istemedin.
Aldı seni bizden kader,
Acımasızca…

Kolumuz kırık içimiz yanık kaldık.
Senin sıcaklığın, senin gönlün var ya!
Seni bizden çalan meleklerden daha,
Dünyanın bütün çiçeklerinden daha
Güzeldi, sevgi doluydu…
Çok aradık seni annem çok…

Her şey, her şey birden bire oldu da
O gün;
Yıkıldık anneciğim yıkıldık biz.
Sen yokken ağlamak istedim, ağlayamadım.
İsyan etmek istedim de feryatlarımı duyan olmadı.
Ben büyüktüm annem, kızların küçük.
Onları hep bana emanet ederdin ya
Şimdi çok uzaklarda olsalar da
Kaygılanma sen emin ellerde
Şimdi onlar…

Bilir misin?
Çocukları oldu onların da cıvıl cıvıl
Tıpkı benim çocuklarım gibi…
Bir sevebilseydin onları…
Nasıl da koşarlardı sana…
Belki, belki sen görüyorsun onları
Cennetten çıkıp geliyorsun dur.
Onları seyretsen de koklayabiliyor musun?
Hasretle, sitemle ağlıyor musun yoksa!
Yokluğuna dayanmak zor oldu çok zor…
Bırak anneciğim silme gözyaşlarımı
Ağlayayım doya doya…

Ben düşünce kaldırır,
Gözyaşlarımı silerdin.
Hastalandığımda başucumda,
“Allah’ım, onun yerine benim canımı al”
Derdin.
O sevgi, o yürek nerde şimdi nerde?
Hep çalıştın, emek verdin bize,
Gece gündüz demeden
Yemedin yedirdin, giymedin giydirdin.
Bağrına taşlar basardın ben gurbete gidince
Ya ben ne yapabildim anneciğim senin için,
Bir mezar taşını dikmekten,
Adını üstüne yazdırmaktan başka.

Çarelerin bittiği günden beri
Boynumuz bükük kaldık
Başımı dizlerine koyup ağlamak istiyorum anne
Ne yazık ki, sen gelmeyeceksin bir daha
Ama yüreğimizdesin, bizimlesin,
Senin yokluğunda babam için kaygılanırdın ya!
Gözün arkanda kalmasın o hep bizimle,
Yanımızda, yanı başımızda…
Annem, annem benim sevgili annem.

Bak bir “Anneler Günü “daha yaşıyoruz
Sadece “Anneler Gününde” değil
Yurdumdaki annelere
Tüm annelere diyorum
“Anne” diye seslenenlere sesleniyorum,
Sevgilerin en yücesine, kanatsız meleklere
“Yavrum” diyen diller
Üzülmesin, ağlamasınlar,
Göstermeyin onlara, yaşatmayın acıları,
Yokluğu, yoksulluğu,
El avuç açtırmayın kimseye
Hepimizin annesi onlar..
Sıcacık bir yuvaları olsun yeter,
Kol kanat gersin yavrularına.
Önlerinde aşı,işi olsun,yüzü gülsün...

Ne yapsak azdır.
Anne hakkı ödenmez ki,
Mezarını her ziyaret edişim
Toprağına dokunuşum.
Sıcaklığını, sevgini özlüyorum!
Bu yaşımda olsam da
Annem, annem sevgili annem…