Hasrete alışılmıyormuş anne.
Bir gece yarısı,
Sonbahar yağmurları ıslatırken yaşadığım şehri, anladım.
Kimse, senin gibi yar olamıyormuş.
Başımı koyup ağladığım dizlerini,
Şimdi daha çok arıyorum.
Ne kalabalık bir yalnızlığım varmış anne.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.