hani tren rayları geçerdi kapımızın önünden
kapımızı her açtığımızda portakal çiçekleri kokardı odamız
bir umudumuz vardı birde yalancı dostlarımız
anımsarmısın annem
şimdi burda mevsimler farklı insanlar farklı
yalancı dostlarım yok
portakal çiçekleride kokmuyor odam
bir umudum kaldı geriye birde yıkılmayan gururum
dönemem anne eğemem başımı önüme
bakamam o sahte insanların yüzüne
burda mevsimler farklı
sanki hiç bahar olmayacak buluşamayacak senin sıcak ellerinde ellerim
gel beni bul annem (anneme)
Kayıt Tarihi : 6.7.2007 21:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!