Annem Şiiri - Orhan Kars

Bir perşembe sabahıydı yoktun yeride Annem
Çınlamıyordu kadife sesin kulaklarımda
Nasılda bırakıp gitmiştin beni
Halbuki seni bırakmam derdin
Şimdi oğlun yalnız annem

Sabahları kahvaltımı hazırlayıp beni uyandırırdın
Ben uyumayı çok sevdiğim için uyanmaz
Boynuma sarılır,öper'uyan kuzum işe geç kalacaksın'derdin
Seni başucumda görmek ne kadar da güzelmiş
Şimdi yoksun Annem
İşede geç kalıyorum yokluğunda

Yine patron kızdı
Saat kuruyorum artık
Yerine saati öpüyorum Annem
Senin kokun burnuma gelmeyince
Saati yere atıyorum
bilmem kaçıncı saat Annem

Tam tamına bir yıl oldu değilmi
Sensin günler geçmek bilmiyor Annem
Sanki sen gelecek gibisin şimdi
Sankişu kapıdan sen gireceksin gibi
Gözlerim kapıda çivi gibi çakıldı kaldı Annem
Ne sen geldin,nede ben biran gözümü çevirdim
Ama yoksun Annem

Bazen unutur gibi oluyorum
Ne zaman sensizlik koyuyor biliyormusun Annem
Hani bayramlar varya
O zaman durduramıyorum göz yaşımı
Birde 'anne'kelimesini duyduğumda
Sanki birisi sorduğunda annem öldü dersem
Suç işlemişim gibi gelir bana
İnsanlardan kaçılıyorda
Senin yokluğundan kaçılmıyor Annem

Ne hayallerin vardı senin
Daha beni everecektin
Bahtımı yapamazdın ama tahtımı yapacaktın
Herşeyi yarım bırakıpda nasıl gittin Annem
Sen beni yani Kınalı Kuzunu
Tek bırakıp nasıl gittin Annem

Bak senden birşey istiyorum
Bu gece yıdızlar altında elimi uzatıyorum
Son kez elimi tut Annem
Bir kere daha rüyama gir
Ve beni sen uyart Annem
Ha öpücüğünü de unutma sakın
Öpücüksüz uyanamıyorum Annem