Annem Şiiri - Aslı Demirel

Bak yine gözlerim yaşlı.
Hem de biraz hasta gibiyim.
Şuan en çok senin şefkatli ve
Pamuk ellerine hasretim...

O sıcacık nefesinle sar beni.
Güzel sesinle doldur içimi.
Sevgi taşan gözlerin gözlerim de olsun.
Üşüyorum anne ısıt beni...

En çok da kalbim yaralı annem.
Sevmeyi senden öğrendim ben.
Ama kimse senin gibi sevemedi.
Meğer senmişsin tek gerçek seven...

Çok mutsuzum çoook...
Bir o kadar da yorgun.
İçimde dinmez bir fırtınaya tutuldum.
Gel annem bak yüzüm de solgun...

Al yüzümü yine ellerinin arasına.
Sıcak sımsıcak sarıl bana.
Buseler kondur en değerlisinden.
Acıyla solmuş yüzüme gül dudaklarınla...

Koşulsuz, şartsız verdiğin sevginle,
Isıt üşüyen ruhumu annem.
Bana öğrettiklerini tekrar
Sen hatırlat bana birtanem...

Hep aldanmaktan yalanlardan,
Bıktım, usandım.
Bir sen benimsin bir de sabrım.
Ama artık sabrım da kalmadı.
Seni üzmeyeceğini bilsem
Düşünmeden Canıma kıyardım...

Şimdi sadece özlemim sana
Sadece sen merhem olursun yaralarıma.
Sevgin öyle büyük, öyle yüce ki,
Senin gibi seven olmadı hiç hayatımda...

Sakın sende beni bırakma.
Beni tek sevenden ayırma.
Tüm sevgisizliklere alışırım katlanırım da.
Ama annem senin sevginden yoksunluk
İnan tek sebep olur yıkılışıma...

(23 09 2006