Annem... Şiiri - Hayati Kork

Annem...
Direncim kırıldı, ruh halim yorgun.
Derinden derine yanıyor sinem.
Anasızlık vehmi, okkalı vurgun.
Daha da yükselmez kur, sensiz annem.

Kimi, kimsesizlik çokmuş bağrıma.
Hep sancılar üfler yürek ağrıma.
Kimseler ses vermez artık çağırma,
Herkes bakar, sağır kör, sensiz annem.

Duygular buğulu, kaşlar hep çatık.
Gülüşünü keşke etseydim katık.
İçimde içime sığmıyor artık,
Koskoca bu dünya dar, sensiz annem.

Ben diyeyim kalem, sen istersen yaz.
İstersen derdime ortak ol biraz.
Tıpı dindirmiyor, beyhude ayaz.
Seher yeli bile har, sensiz annem.

Artık arayışım boşa, beyhude.
Hakk’a uğurladık ah ede ede.
Ne gelir ki elden, yetişti vade.
Hayat denen ömür zor, sensiz annem...
Koskoca bu dünya dar, sensiz annem.
Hayati Kork... 20.04.2025
gecenin bi vaktinde...