Annem Şiiri - Kübra Han

AH BE ANNEM, KÜÇÜKKEN NE GÜZELDİ HERŞEY,
YEDİĞİMİZ EKMEĞİN, İÇTİĞİMİZ ÇAYIN BİLE TADI FARKLIYDI
ÇOCUKLARLA KAVGA ETTİĞİMDE BİLE ARADAN BEŞ DAKİKA GEÇERDİ
HEMEN BARIŞIR, OYUNLARIMIZA KALDIĞIMIZ YERDEN DEVAM EDERDİK.

AH BE ANNEM BEDENİM YORULDU SANKİ BU YAŞIMDA
KEMİKLERİMDE AĞRIYOR, EKLEM YERLERİM SIZLIYOR
YÜREĞİM SANKİ ALABORA OLMUŞ GİBİ
ASLINDA KALBİM SIZLIYOR ANNE,
KALBİM ÇOK SIZLIYOR.

KANIYOR ANNE İÇİMİN HER BİR ÜCRASI
GÖNLÜMÜN PIHTILAŞMIŞ DAMARLARI
TIKANDIM ANNEM, TIKANDIM DA
ANLAYAN BİR TÜRLÜ OLMADI.

ÇOK MU BİR ŞEY İSTEDİM Kİ BU HAYATTAN
İNSANLARDAN ÇOK MU BİRŞEY BEKLEDİM
SADECE KIRILMAMAK, ÜZÜLMEMEKTİ AMACIM
KIRDILAR, ÜZDÜLER, YIKTILAR BE ANNEM

ÇOK DERTLENDİ BUGÜN GARİBAN YÜREĞİM
NE YAPAYIM SENDEN BAŞKASINA YANAMIYORUM DERDİMİ
ZATEN SENDEN BAŞKASINA ANLAMAZ Kİ BENİ
AH BE ANNEM KANAYAN BÜTÜN BEDENİMİN MERHEMİSİN SEN
SEN BENİM BU DÜNYADA Kİ TEK GERÇEĞİMSİN ANNEM.