Annem Şiiri - Mehmet Dikkaya

Zülüflerin tül tül şimdi gözümde,
Yüzünde kırışıklar belirmiş ama,
Yüreğin mi ihtiyarlamış ne!
Yaşlanma sakın, dayanamam
***
Kısık gözlerinin ardında ne var şimdi,
Dermanı mı kesildi ayaklarının,
Seni unuttuğum zaman bil ki,
Kurur gider göz yaşlarım.
***
Yalnız mı kaldın ahir ömründe?
Arayıp soranın yok mu bencileyin?
Öksüzlük yazıymış senin de alnında,
Kimsesizim ben de şimdi sencileyin.
***
Özledin mi annem, yoksa yarini,
O gözleri kara şirini, narini,
Buluşuruz bir gün elbet biz de onunla,
Şimdi kurula gözlerinin yaşını.
***
Demek ki annem, dünya yalanmış,
Bizi hep derde, yalnızlığa salanmış,
Ne evlat ve iyal ne dünya serveti,
İyililikler, tek geriye kalanmış.
***
Üzülme artık annem, gözümün nuru,
Dünyada ne varsa bil ki yaş ve kuru,
Hepsini veririm senin uğrunda,
Yitirmeyeyim bir tek bu şuuru.
***
Gara Yeğrenî seni böyle anar,
Yüreğinde sana alevler yanar,
Onu sevsen de sevmesen de,
Zülüflerine dünyayı yakar.

10 Ağustos 2002, Beylikdüzü