Annem Şiiri - Servet Kaan Güldü

Annem sen gidince gün doğmuyor güneş açmıyormuş
Artık bayramların da sensiz tadı olmuyormuş
Evimiz ısınmıyor evde de durulmuyormuş.
Odalara sığamıyormuşsun Gökyüzü dahi yetmiyormuş

Annem sensiz sofralarda hep gözyaşı içiliyormuş.
Mezarlık mesken oluyor evin bir ise iki oluyormuş
Annem toprak sen kokuyormuşsun gül senin kokunmuş
Anlatamıyormuşsun kimselere yokluğunda insanın ciğeri yanıyormuş.

Dilin sessiz yüreğinde kelimeler cirit atıyormuş.
Saçlarına belki ilk defa aklar düşüyormuş.
Ben daha küçüğüm annem kucağın cennet kokuyormuş
Sen gidince yüreğim sızlıyor evladın yüreği yetim kalıyormuş
İnsan anasını kaybedince anlıyormuş büyümeden yaşlanıyormuş