Annem - 1 Şiiri - Muhammed Arslan Omar

Dün gece ne güzeldi yıldızlar
Aktıkça zaman seni hatırlıyordum
Sanki ruhum buralardan ta...
Uçup gitti seninle yaşıyordum

Evet annem, seninle yaşıyordum

Dün gece bir tuhaflık vardı ruhumda
Durmadan kalbim hızlı çarpıyordu
Yine buralarda gurbet illerde
Kalbim sana odaklanıyordu

Evet annem, dün gece yine seni hatırlıyordum

Seni görmeyeli çok zaman oldu
Hasretinle yaşayalı baya an oldu
Gül yüzüne bakmayalı bir cihan oldu
Şefkat dolu ellerinden öpmeyeli bir ömür oldu

Ah annem, nedense yine seni özlüyorum

Sokaklardan geçerken bir çocuk görsem
O tatlı masumun nurlu yüzünden
İlk gördüğüm sen oluyorsun
Ve senin ödenmez sevgin oluyor

İnan annem seni çok seviyorum

Geçenlerde yine bir anne gördüm
Tutmuş çocuğunun pembe elinden
Çocuk değil sanki kalbin parçası
Acayip bir tatlı nur topuydu

Evet annem, o da senin gibi çok mutluydu

Çocuğunu sımsıkı sarmıştı bağrına
Sanki birileri kaçıracakmış gibi
Ya da ondan güç alıyormuşçasına
Ta yüreğinin dibine yerleştirmişti

Evet annem, o da senin gibi bir anneydi

Hani olur ya çok özlediğim anlar
Yüreğim hiç olmazsa resmine bakmak ister
Ne yazık ki burada resmin bile yok
Ki özlediğim simanı bir kere görsem

Ah annem, bazen okşamana muhtaç olurum

Bazen düşünürüm şöyle oturup
Keşke büyümeseydim seninle olup
Hani şair derya “ah o çocukluk”
“ve annenin kucağı gamsız bir dünya”
Büyüdüm de annem, hüzünlere dedim merhaba