Annelerimiz Şiiri - Hüseyin Özçelik

Gece uykulardan yılmadan kopan
Yavrusuna kol kanat şefkatle bakan
Gözyaşı pınarından dünyayı yakan
Fedakar cefakar bizim annelerimiz

Ne güzel ninnileri yavrusuna uyutur
Kendi aç kalır bizi doyurarak büyütür
Ayak yorgun olsa da gönlü yetirir
Sıcacık basar bağrına annelerimiz

Hacer olur susayınca tepeleri say yapar
İnilesek gece gündüz baş ucunda hay yapar
Kartal olur tehlikeye engeller yıkar
Bulut olur güneş olur bize annelerimiz

Büyüyünce yine çocuk diyor bizlere
Bir gün yoksan hasret iner gözlere
Gelmedi mi daha diye bitmez olan sözlere
Gurbet olur hasret olur gamlıdır annelerimiz

Bir gün nedir yıllara ben annem için az derim
Fırtınalı kara kışta ben anneme yaz derim
Annem için ben Rabbim’e cennetini yaz derim
Cennetin en güzeline layık bizim annelerimiz

Nene Hatun Kara Fatma Şerife Bacı olurlar
Yavrusun kundaklayıp cephelerde ölürler
Dünyayı sırtlayıp yüklenip bak götürürler
Kahramanlık destanı yazar annelerimiz

Sel olur çağlar fırtına gibi eser yüceden
Başını kaldırınca aslan misali korkmaz geceden
Evladının çığlığını duymasın yeter inceden
Dağları toz duman eder yırtar annelerimiz

Şair Hüseyin’im mektup gelince böler uykuyu
Gözyaşı inci taneleri olur dolar boş olan kuyu
İçi içine sığmaz soru sorar geceler boyu
Yalnız eli değil ayakları öpülesi annelerimiz