Anneler Şiiri - Adnan Deniz

Ne zaman pazenden yapılmış çiçekli bir elbise görsem, mutluluğu anımsarım. Ardından fedakârlık çıkagelir.
Sanki o elbisenin her çiçeği, o ailenin dallarında
Açmış birer gül gibidir.Mutluluğun resmini çizmiş anneler diye geçer içimden. Zira bundan güzel mutluluğun resmi mi olur?
O allı, pullu, fistanlı kadınlarımız belki şimdi pazenden çiçekli elbiseler giymiyorlar. Çok zaman geçti aradan, elbiseler değişti. Ama anneler halâ
Yüreklerinde büyütüyorlar o güzelim çiçeklerini.
Fıtrat aynı fıtrat, kan aynı kan. Yine çiçekler ekiyorlar, büyütüyorlar boy boy. Ama kendisi için hiç bir şey istemez mi? O çiçekli elbise giyen kadınlar. O kadar mı sevgiye yürek sürerler. O kadar mı çiçekleri açsın diye gösterilen o güzel hünerler.
Aramayın mutluluğun resmini hiç bir yerde bulamazsınız. Mutluluğun resmi, çiçekleri için kendini feda eden anneler.