Anneler Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

ANNELER
Anne, oğlunum ben senin
Boynumda senin için yüklendiklerim
Dizlerimde çocukluk mu gençlik mi
Bilmem,
Kabuk tutmuş yaraların izleri
Hiçbiri senin taşıdığın kadar etmezmiş Annem.

Cennet ayaklarının altı öyle söylemişler
Ayaklarının altını bilmem
Cennet senin olduğun her yerdir annem.
Büyüttün, esirgedin her kötülükten
Yemedin yedirdin
Yetmedi gençliğinden
İkram etmeyi sende öğrendim annem.

Uykusuz gecelerinin
Boğazına düğümlenen sözlerinin
Ateşlenirken bedenimiz
Tir tir titrerdin annem.

Hem anneydin hem baba
Ne dört göz elektrikli soba
Ne hopurdayan doğalgazlı oda
Üşürken bağrına basardın bizi annem.

Anne, oğlunum ben senin
Biraz hüzünlüyüm
Yavaş yavaş yaşlanıyorsun diye
Bir de sevinçli
Hala şağsın yanımdasın

Ahir zamandır annem,
Evlatlar asi,
İnsanlar yol bilmez
Kıymet bilmez
Yerin başımın üstüdür
Cennetin kapısı olduğunu kimseler bilmez
Bilirse ben bilirim annem

Doğarken sen yanımda
Büyürken sen
Yetiştirirsin bir nesli
Duan kurtarır her dem

Anne,
Hakkını helal et bana
Belki elimden her istediğini vermek gelmedi sana
Hem başarımda hem başarısızlığımda
Sen vardın annem.

Duanı esirgeme üzerimden
Öpüyorum o cennetin anahtarı olan ellerinden
İyi bak kendine
Kötülük uğramasın, huzur eksik olmasın evinden

Tüm Annelerin günü kutlu olsun.