Anneciğime Şiiri - İbrahim Halil Demir

Anne,
Rutubetli duvarlar arasında zordur yaşamak,
Nefis istese de, bize göre değildir kaçmak.
Sen de hiç gün görmedin,yaşamadın gençliğini,
Baharda güzeldir, gül olup kokular saçmak.

Anne,
Aklımı kullanamadım, aklı selim düşünemedim,
Seni ve sevdiklerimi, bu fani dünyada sevindiremedim.
Gençliğime verin, beni fazla sorgulamayın!
Şerefsizlerin şerrine, bir türlü eyvallah diyemedim.

Anne,
Kendimi hiçbir sevenime anlatamadım,
Güzelliklerimi, beleşe bile satamadım.
Oysa beni, biraz dinleyip anlayabilselerdi,
Özgürlüğü, elinden alınmış olmazdım.

Anne,
Ben Muhammedi gül idim, koklamadılar beni,
Doğrusunu söyleyecek olursam, çok özledim seni.
Sen şehitsin, cennettesin şimdi peygamberlerle,
Gelinlik misali, hazırlarlar benim için de vakti geldiğinde kefeni.

Anne,
Yüreğimin harareti, her gün biraz daha artıyor,
Bozulmuş insanlar, insan insanı parayla satıyor.
Yaşamanın, hiçbir anlamı kalmadı, bu üç günlük dünyada,
Hanımına gücü yetmeyen, gelip bana çatıyor.
13/03/2007
Not:Bu şiir cezaevinde yatmakta olan Yeğenim Orhan Demir’e yazılmıştır