Anneciğim Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir sığınağın kapısı gibisin,
fırtınalarımın dinmez anında.
Sesin, yaralarımı sarar,
suskunluğun bile dua gibi iner üzerime.

Gözlerinde bir ülke var,
çocukluğumun hiç solmayan çiçeği.
Her bakışında yeniden doğarım,
kırık yanlarımı gizlice onarırsın.

Ellerin, alnıma sürülmüş
en derin merhamettir.
Yolumu kaybettiğim her an
ışığım, pusulam, kıblesin.

Anne,
adını söylemesem de
kalbim seni hep zikreder.
Senin varlığın,
dünyanın en sessiz ve en güçlü duasıdır.