Anne, Nerdesin? Şiiri - Sıcak Rüzgar

Anne, Nerdesin?
— Canım Anneme Hasretle…

Anne, nerdesin, neredesin ey nurdan melek,
Sensiz her mevsim kurak, her nefes emek.
Gönlümde açmıyor gül, soldu yaprağım,
Dertler içinde kaldım, sensiz her çağım.

Üç yıl sürdü kabullenmek gidişini,
Her gece ağlarken saydım gelişini.
Yağmurla kavga ettik hatıran diye,
Sensizliğe düştüm bir garip hüzne, niye?

Anneciğim, ah bir bilsen seni nasıl özledim,
Kokunu, sesini, "aç mısın?" sözünü özledim.
Pencerede bekleyen gözler yok artık,
Yok elini uzatan, dertlerime ortak.

Yorgun musun diyen kalmadı anne,
İyilik öğreten, nasihat eden de…
Sobanın üstünde kaynayan çayla,
İki yudumda huzur bulduğum sayfa.

Sana “anne” demekmiş bu kalbin devası,
Sensiz her sabahın karanlık havası.
Elim varmaz oldu ev işlerine,
Tadım kalmadı artık suyun içiminde.

Sen gidince ben de gitmişim anne,
Beni “ben” yapan senmişsin hep benimle.
Dünyanın gürültüsü, makamı, rütbesi,
Sen olmayınca bomboş, sensiz ne neşesi?

Şimdi ben de bir evlat atası oldum,
Senin her fedakârlığını yeniden soludum.
Uykusuz gecelerini, yemediklerini,
Şimdi anlıyorum özveriyle mücadeleni.

Küçüklüğümün tüm kırık sözleri için,
Bilmeden kırdığım o güzel gözleri için,
Affet bizi anne, affet çocukluğumuzu,
Senin yokluğunda büyüyen burukluğumuzu…

Sen de yalnız kalmıştın, terk edilmişsin,
Ben de kardeşlerce sessiz silinmişim.
Ekmek attım ben de taş atana,
Yalnızlığımla döndüm yine sana…

Garip doğmuşum ben de, garip öleceğim,
Belki de senin yanına gömüleceğim.
Sen mani okurdun, ben şiir yazarım,
Helal sütün hatırına iyi kalmaya yazarım.

Sen de kırıldın, sen de incindin anne,
Ben de horlandım, ben de düştüm yine.
Ama senin gibi Rabbime sığındım,
"Allah kulunu unutmaz" diyerek dayandım.

Yıllar geçti aramızdan, sessiz bir yel,
Ama senin yokluğun içimde bir çığ gibi gel.
Mezarının başında ağlıyorum hâlâ,
İki garibin gözyaşı karışıyor toprağa.

Sen annesizmişsin meğer, biz anlamamışız,
Çocuk aklımızla acını hiç taşımamışız.
Ama şimdi senin hüznünle yaşıyoruz anne,
Ömrümüzün her günü yas içinde anne.

Senin kokun, sesin, huzurun bir başka,
Ne para, ne şöhret, hiçbiri ulaşmaz sana.
Ardından gelen kalabalıklar bir tek söz söyledi:
"Bu kadın iyiydi, iyilikle geçti gitti."

Allah’ın lütfuydun bize sen anne,
Biz razıyız senden, razı olsun Rabbimde.
Cennet olsun mekânın, nurlar dolsun kabrine,
Ruhun şad olsun, huzur bul her nefeste.

Bu şiiri yazarken ellerim titriyor anne,
Gözyaşlarım satırlara düşüyor içli içli yine.
Seni çok seviyorum, çok özlüyorum canım annem,
Annelerin en güzeli, en zarifi, en garibi annem…

Mom, Where are you?
- With Longing For My Dear Mother…

Mother, where are you, where are you, O angel of light,
Every season is dry without you, every breath is labor.
The rose does not open in my heart, my leaf has faded,
I've been in trouble, all my life without you.

It took three years to accept that you were gone,
I counted his arrival every night when I was crying.
We fought with the rain because you remember,
I fell into a strange sadness without you, why?

Mommy, oh if you only knew how I miss you,
Your smell, your voice, "are you hungry?" I miss your promise.
There are no more eyes waiting at the window,
There is no one who extends his hand, a partner in my troubles.

There's no one left to say are you tired, mom,
The one who teaches goodness and gives advice…
With tea boiling on the stove,
The page where I found peace in two sips.

Calling you “mom” is the cure for this heart,
The dark air of every morning without you.
I couldn't help but do housework,
I can't taste it in the water anymore.

When you left, I left too, Mom,
You are the one who has always made me “me” with me.
The noise of the world, the position, the rank,
It's empty without you, what joy is there without you?

Now I've become an ancestor of a son, too,
I have breathed again every sacrifice of yours.
Their sleepless nights, they don't eat,
Now I understand your struggle with selflessness.

For all the broken promises of my childhood,
For those beautiful eyes that I unknowingly broke,
Forgive us, mother, forgive our childhood,
Our growing bitterness in your absence…

You were alone too, you were abandoned,
I was also quietly erased by the brothers.
I threw bread and I threw stones,
I came back to you again with my loneliness…

I was born strange, and I will die strange,
Maybe I'll be buried next to you.
You used to read mania, I write poetry,
I write to stay well for the sake of halal milk.

You're hurt too, you're hurt too, mom,
I snored, too, and I fell down again.
But I took refuge in my Lord like you,
I endured by saying, "Allah does not forget his servant."

Decadent years have passed between us, a silent wind,
But your absence comes like an avalanche inside me.
I'm still crying by your grave,
Two strange tears mingle on the ground.

It turns out that you were without a mother, we didn't understand,
We have never carried your pain with our child minds.
But now we live with your sadness, mom,
We are in mourning every day of our lives, Mom.

Your smell, your voice, your peace is another,
No money, no fame, none of them will reach you.
The crowds that came after said a single word:
"This woman was good, she passed with kindness."

You were the grace of Allah to us, mother,
We are pleased with you, may He be pleased with you, my Lord.
May heaven be your place, may the lights fill your grave,
Rest in peace, find peace in every breath.

My hands are shaking when I write this poem, mom,
My tears are falling on the lines again sincerely.
I love you very much, I miss you very much, my dear mother,
The most beautiful, the most elegant, the strangest of mothers is my mother…

Sıcak Rüzgar
Kayıt Tarihi : 29.5.2025 15:04:00