Anne Kuşu Şiiri - Ayşe Uçar

gecenin
gizinde baykuş çığlığı
buhurdan entarileri cilveleşiyor
gölgeler

acemi bahçıvan
ellerim yırtıyor toprağı
kapalı kutu dudağım kilitli sandık
gözlerim konuşuyor fısıltılar susuyor
fısıltılar konuşuyor
gözlerimse sus

ruhumda
kocaman bir yırtık
yel vurdukça savruluyor yel vurdukça uçuşuyor
aklımın duvarlarını kazıyor
kıldan bir şempanze

korkuya alışık değil sefil bedenim siniyor belirsizliklere

-dayanmak gerek diyor
yan cebimden bir ses
kalabalık bir gürültü vızlıyor kulağımın teğetinden
şaşkın ördekler gibi yalpalayan adımlarımda
kum dikenleri
kum sancıları

üşüyorum
hem de çok
-k a n a t l a r ı n ı a ç a n n e k u ş u
ufaktan bir ninni bak ağlıyor gamzelerim
kılıçtan bir köprü boğazımda
hapşırsam düşeceğim
tıksırsam düşeceğim
ölüm çukurlarına

-aşmak lazım diyor
cılız cızırtılı bir ses
-neyi diyorum

sağa sola uçuşuyor
kelebek bakışlarım kimsecikler
yok ortada

düşünüyorum
hem de çok kendini aşabilir mi insan
yıkabilir mi çelikten zırhını
aşabilir mi duvarlarını

r u h u n u hafifletebilir mi?
onca tortuya, onca çirkefliğe kirlenmişliğe
set çekip ket vurabilir mi?

u/mutsuz halsiz
geziniyor parmaklarım yüzümde
yansıyan gölgeme düşüyor
perişan hallerim

iyi
iyice bakın
sizce yaşayan bir ruha benziyor mu
titrek simam

şimdi
soruyorum
kim çıkaracak beni bu kuyulardan
bu kanatsız zindanlardan

sende b ı r a k ı p g/itme a n n e kuşu

03/02/2012
kanatsızkuş