Anne Kumru Şiiri - Hayrullah Gülsün

Bir anne kumru yakıcı güneşin altında.
Sevgiyle ördüğü çer çöpten yuvasında.
Koynuna sığınmış en kıymetli hazinesi.
Yüreğinde hissediyor gözbebeğinin sesini.
Yüzünden süzülüyor anne merhameti.
Siper etmiş narin gövdesini.

Sabrı bir dağın heybetli metaneti gibi ulu.
Yavrusunun tenine dokunuyor pamuksu.
Ne yağmur ne fırtına kırabiliyor cesaretini.
Günlerdir yeniyor her türlü amansız engeli.
Her soluk alışverişinde gösteriyor sabır.
Zamana meydan okuyor çatır çatır.

Annelik yavruya giydirilmiş çelikten zırh,
Gönüllü çekilen tatlı kahır.
Korkağı aslana, kumruyu dağa çevirir.