ANNE DUY SESİMİ (Anneme Mektup)

ANNE DUY SESİMİ

Anne duy sesimi,
titriyor ellerim,
sızlıyor bedenim,
içimdeki aynaları kırdı biri,
çığlık atasım geliyor;
aklıma bir bitişin hikayesi düşünce,
gözlerimde zamansız akan damlaların;
şarapsı bir tadı beliriyor dilimde.
Anne uzat elini bana,
uyku ile kavgalıyım ne zamandır;
uğramıyor bana.
bak herkes uyudu şimdi.
ben ise sanki birilerini bekler gibi nöbetteyim.
çok kızıyorsundur şimdi bana,
neden bu kadar erken mağlup oldu yazılarım,
neden yıkıldı çocukluğumda sakladığım umutlarım, çektiklerime
anlam yükleyecek bir kelime bulma telaşında değilim,
ama anne;
bildiğim tek bir şey var;
canım çok acıyor, sevmiyorum bu göz yaşlarımı,
başımı yastığa koyup,
saçlarımı okşamayalı epey oldu değil mi?
Anne duy sesimi ne olur,
bugün bayram anne;
çocuklar gibi dışarı çıkıp;
şeker toplamak istiyorum nedense.
kaybettiklerimi aramak istiyorum kapı, kapı dolaşıp.
yalnızlığıma biçilen fiyatı öğrenmek istiyorum.
koşup bayramdan bayrama öptüğüm babamın;
boynuna sarılmak istiyorum delice.
ne olur anne bir şey sorma bana,
sadece içimdeki çocuğun çığlıkları bu sana yazdığım mektup, canım çok acıyor be anne..!
Anne duy sesimi,
bak o koca bebeğin,
yalnızlığını büyütüyor,
buralarda zaman geçmek ne bilmiyor.
gecenin bir vakti ağlıyor içimdeki çocuk,.
serzenişlerin tik taklarını duyuyorum geçen her saatte. fotoğraflarımıza bakıyorum;
ne güzelde gülmüşüm öylece,
anne bu ben miyim,
gözlerimin altında bir vedanın mührü bulunmakta.
sakın onu sorma bana anne,
sadece anla bittiğini,
neden diye sorma bana,
koşup sarıldım hayatın en keskin yamacına,
ölümle dalga geçen ruhumun korkusuzluğunda;
boğuluyor yüreğim
ve
canım çok acıyor be anne…
Anne ne olursun duy sesimi,
bu sabah kafesteki kuşun yemini verdim,
oturup konuştum onunla,
mor düşlerimde büyüttüğüm hayallerimi anlattım ona,
korktu benden;
özgürlüğünü istemişçesine baktı bana,
bütün özgürlüğünü verdim ona;
bıraktım onu penceremden hiç dönüp bakmadı ardına… sancılarım git gide derinden sızlatıyor beni,
şimdi ne oldu diye anlamaya çalışıyorsundur halimi.
anlamaya çalışma anne,
anladığın zaman kaybediyor insan.
sadece bilmen gereken canım çok acıyor olduğu…
Anne doğum günüm benim bugün,
onlar basamağı bir adım daha ölüme yaklaşıyor,
dışarıda yağmur var,
bende ıslanmış hayallerin hatıralar arasında bitişi…
anne bir şarkı duyuyorum sanki,
kimselerin duymadığı,
benim için çalıyor sanki zaman,
doğum günümde ne kadar büyüyüp;
hayallerimin ne kadar küçüldüğünü gösteriyor;
bu zamansız devran…

Anne tut ellerimden hadi ne olursun,
büyüdüm artık, zaman öyle diyor.
anne hadi yardım et bana çünkü canım çok acıyor…