Anne Büyüdüm Artık Şiiri - Akif Tütüncü

anne büyüdüm artık
sabahları uyandığımda kahvaltı hazırlayacak birini
beklemiyorum
bir kaç poğaça acı bir bardak çay
sabahın karşılayışı

büyümek için koşturduğum günler
çok gerilerde kaldı
şimdi
çocuk gibi davranmaya koşuyorum
sen yoksunki nazımı çeken
çocukluğumun yaşı seninle gitti

sabahın pırıl pırıl gözlerini bulutlar çalmış
yağmurlar karşılıyor beni
ellerin yerine

gözlerin eserdi rüzgardan önce
hafif bir okşayış
saçlarımı dağıtmayan

o dokunulmayan yüreğine
toprak dokunuyor şimdi
bilmezdim
insan kendisiyle yaşayınca büyürmüş