Hani her yıkıntının ardından,
Enkaza dönüşümü görüyorsun...
Kırık,dökük,yaralı ve ölesiye,
çaresizliğimi sen biliyorsun...
Hep sana gelip sığınıyorum,
Sessizliğimin çığlıklarıyla,
Limanım sen oluyorsun,
dalgalarımı sen kolluyorsun
Hani hep sana söylüyorum ya,
Anne ben ölüyorum.....
Ölüyorum annem ölüyorum...
Anne ben yavrumu saramıyorum! .....
Başımı göğsüne dayadığımda,
Kokun bana huzur veriyor ya,
Ruhumu sakinleştiriyor varlığın,
Anne benim yavrum hani ya....
Anne ben ölüyorum diyorum ya,
Yavrumu yitirdim ölüyorum,
Sen yavrunu kaybetme diye,
Anne ben ölüyorum,ölemiyorum! .....
Kayıt Tarihi : 28.4.2007 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
anne ben ölüyurum ,ölemiyorum tebrik ederim çok güzel bir şiirdi kaleminize sağlık.
anne ben ölüyurum ,ölemiyorum
Anne kadar güzel ve anne kadar değerli bir başka yürek varmıdır yeryüzünde. Gerekirse evladının yerine canını verebilen başka hayatlar varmıdır.
En umutsuz anımızda uzanıverir o şifa veren elleri ve hayat veren öpücüğü, Siliveriri yumuşacık yüreğindeki sevgi akan yaşlarımızı, dayanağımız olur o sıucacık gögsü ve yastığımız olu dizleri.
Kutluyorum sevgili şairem kaleminizi ama hüzünleriniz yaktı beni. Sevgiler yüreğimden yüreğinize. ve tam puanımıda bırakıyorum sayfanıza. puanım anlatımınız açin, içinde yaşadığınız hüzün için değil.
ama gel gör ki
Yaşamak kadar zordu ayrılık!
Bir anne, anne için nefes alıyor!!
TÜM YORUMLAR (5)