Anne Şiiri - Nihat Yavaş

Gece kuytu karanlıkta seni ararım
Senin sevgin senin şefkatin ısıtır beni
Hani çocukluğum var ya
Nasıldım annem o zamanlar
Şimdi avuçlarım boş arıyorum seni

Sendin beni dokuz ay yorulmadan taşıyan
Sendin bana can veren,büyüten anne
Değerini bilemedim,bilemedim anne
Şimdi hayalinle yaşıyorum anne

İçimdeki sevgi senin mirasın annem
Yani ana şefkati gibi,ana kucağı gibi
Ama benim güzel annem,
karanlık yollar aydınlanmıyor artık.
Hep seni gösteriyor bana,
uykumun en yalın rüyaları.
Seni sensiz yaşamak zormuş annem

Dikili bir taşım olsun yeter derdin
O zaman neden böyle derdin anlamazdım,çocuktum
Bak işte büyüdüm artık
Bayram sabahı eve koştum,
elini öperim diye annem.
Seni göremedim yine
Sensiz geçti bu bayram da
Annem, kıymetini bilemedim...