Anlıyor musun? Şiiri - Nilüfer Albayrak

Bir baş belasıdır sevmek.
Uzak durmak gerek.
Her bir sayfası, kahkaha,
Ardında acı bir gözyaşı…
Anlıyor musun?

Sana nasıl hoş geldin diyebilirim ki;
Oysa bakışların desem,
Hani nasıl anlatsam, bilemedim ki;
Soğuk kahve içerim içer misin?
Sever misin?

Yüreğimin cesareti yok.
El uzatsan tutamam.
Bedenim zindan,
Bu mahpushane çok soğuk.
Anlıyor musun?

Gülüşün çok güzel be adam,
Ama benim kırık aynamda,
Saçlarım uzun.
Şimdi gel tara desem;
Aklarını görmez misin?
Beni sevebilir misin?

Çok şey sakladım kendimden.
Gökyüzü hep aydınlık,
Uykularım gece.
Sahiden yorgan ne kadar sıcak,
Yoksa tenin mi beni ısıtacak.
Sarılır mısın?

.(Sitem var burada.)

Ben kimseyi sevemem ki adam.
Bakma sen benim hoş muhabbet ettiğime,
Benim duvarlarım örülüdür.
İçine girmek her yiğidin harcı değildir.
Mesela ben kuru fasulye ve yanında cücük severim.
Cacık ta ama, hıyar hıyarsa tam anlamıyla.
Yoğurdu ben yaparım, sıkıntı yok…
Küfür etmeyi sevmem,
Ama içimde ağza alınmayacak ahlaksız sövüşmelerim var.
Anlayacağın ben zor insanım,
Kalbime girmek kolay değildir.
Acı kahvem, bir şilte ve de kuru ekmek severim.
Sen aldırma sözlerime, ben kendimden çok herkesi mutlu ederim.
Bak! Sana şunu söyleyeyim, eğer kendimi sevseydim,
İnan bana şu an seninle bu muhabbeti yapmazdım.
Çoktan bir zalimin koynunda harcandırdım…
Beni seveceksen, huzurunla gel.

Benim bir başka yük kaldıracak dermanım yok.
Anlıyor musun?
Benim failime âşık olacak zamanım yok,
Anlıyor musun?