Anlatılmaz Şiiri - Yaşar Tandoğan Karabulat

AnLaTıLMaZ

Biz, geldiğimiz coğrafyayı unuttuk
Arzulara gebe zamanlar bekler olduk
Kırık kanatlarla döndü ümitlerimiz
Bir yandan yaşarken, bir yandan kendimizi yitirdik
Dünyanın cazibesine, kapıldık
Ardımızda kaldı koca bir yokluk
Oysa bizler birer garip zaman yolcusuyduk

Ayranına su katılmış şu koca dünyada,
Zaman beceremez bir yerde durmayı
Lal olmuş bilemez dilim sormayı ,
Nereden gelip nereye gittiğini
Gonca gül olmayı, gece gün olmayı,
Ateş har olmayı, gönül yar olmayı bekler
Felaketler, fırtınalar, sevinçler
Bekler durur kader olmayı

Daldığın alemden uyan ki gör,
Hatırda kalan sadece bir rüya idi geçmiş
Bir hiç uğruna vicdanını satmış Lejyonerin
Yalnızlığa mahkum küf kokulu odasında,
Ben bir ömür mülteci olmak için kaldım
Alıştım acılara eyvallahım yok artık,
Yılların ölüsü yatıyor ruhum da

İçimde bir yangın, kalbimde bir sızı
Geri dönmeyeceğini bile bile yola çıkıp
Bir hiçlikte yok olmayı beceremedim
Yaprak küsse de dalına, dal küsmez yaprağına
Mümkün mü insanın arzdan yasaklanması ?

Sefil gönlüm sen turkuvaz billur Firuze’ye tutsaksın
Yolu çıkmaz sokaklara düşen hayallerle sen,
Ona hiçbir zaman layık olamayacaksın
Anlatsam da seni, bilmeyen biri, beni ne anlasın.