Anlatamam Şiiri - İlyas Gültekin Sevdaye ...

Sorma halimi anlatamam.
Anlatamam yorgunluğumu,
Dizlerimin kırlıdığını,
içimde sönmeyen yangını,
Sırtımda hamallığını yaptığım izlerin acısını anlatamam sana..
Güneşin doğmadığını,
yıldızların söndüğünü,
yağmurların huzur değil, hüzün verdiğini anlatamam sana.
Camlarımda çok kirlendi, gözlerim olabildiğince puslu..
Aynalarda gördüğüm yüz bana ait değil.
Sanki böyle bir köşeye sıkışmışım da,
duvarlar üstüme üstüme geliyormuş gibi.
Her nefes sonmuş gibi soluğuma takılıyor.
Solum acıyor ama olmuyor, ölmüyorum..
Denizin ortasında dalgaların sürüklediği sandal gibiyim, ne batıyorum, nede bi kıyı var demirlenecek..
Kimsesizliğin en sert rüzgarı çarpıyor yüzüme.
Şimdi seni savunduğum herkese yokluğunun hesabını nasıl veririm..
Nasıl çıkarım birdaha insan içine.
Yüzümün asıklığını, dalgın hallerimi açıklayan,
aklımın almadığı bir çok bahane yükledim dilime.
Kim sorsa,
Bilmiyorum'dan öte cümle çıkmıyor ağzımdan..
Kimi görsem iki sokak uzatıyorum yolumu..
Madem çok severken kırmak aşka dahildi,
Telafisi neden bir özür değildi de, bi ömür sensizlik oldu...?
Şimdi kıysam canıma,
alsam soluğumu boğazımdan,
sana yüklediğim vebal'den korkarım..
Anlatamam kimseye gittiğini, kötü bilirler.
Şair "İntiharların sessiz ama öldürmeyen halleri bunlar" demiş bir şiirinde.
Tamda öyleyim sesizliğim ve sen'sizliğim, her gün biraz daha öldürüyor beni...
El ele düşlediğimiz gibi olmadı hiç bir şey,
Evlenecektik, çocuklarımız olacaktı, rastgele haritadan şehirler seçip birlikte seyahat edecektik.
Ben saçlarına papatyalardan taç yapacaktım,
Birlikte yıldızları izleyecektik.
Mutluluğun hesapları vardı hayallerimizde,
Ama biz ayrılığı hiç hesap etmedik.
Bilirdim....
Ayrılırsak ölecektim,
ve yahut ölüden farksız bir mecnuna dönecektim,
Kurduklarımız değil korktuklarımız geldi başımıza..
Anlatamam işte..
sen üzülme diye,
üzüldüğümü bile bilme..
Anlatamam...