Her şey okadar anlamsızki..
Sen yoksun,senli günlerde..
Her şey okadar basitki..
Ben yokum,benli makaralarda..
Ve yine her şey okadar uzakkii..
En yakın dediğim sen yok…
Ev daha bi sessiz..
Odalar daha bi soğuk..
Şimdi burada olsan keşke..
Yatağına yalnız girmez..
Benim mısralarım bitene kadar beklerdin…
Bir mısrada sen eklerdin..
Öyle yürekten söylerdinkii…
Bütün yazdıklarımı silip atar..
Senin ağzından çıkanlarla noktalardım…
Ama artık..
Her şey okadar anlamsız ki…
Sen yoksun senliliğinde..
Geride kalan bir sessizlik…
Koca bir sensizlik..
Her şey okadar acımasızki..
Evimiz yok içinde biz yokuz..
Ve en acısı artık…
BİZ diye bir şey yok..
Sen sen oldun..
Ben ben..
Seni gören beni..
Beni gören seni sorarken artık…
Her şey okadar saçmaki…
Sen yoksun senliliğinde..
Boşver sen olma zaten..
Mutlusun ya orda
Onun koynunda…
Özlemezsin beni düşünmezsin…
Yıkıp gittiğin yüreği bilmezsin..
Ama artık her şey okadar kaybolmuşkii…
Sende yoksun sensizlikte…
Çünkü bende yokum artık….
Kayıt Tarihi : 4.11.2008 14:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yıkıp gittiğin yüreği bilmezsin..
Ama artık her şey okadar kaybolmuşkii…
Sende yoksun sensizlikte…
Çünkü bende yokum artık….
emeğine sağlık saygılar..
TÜM YORUMLAR (1)