Dağ başında bir eve kapanmak…
Sadece senin olduğun.
Odun kesiverip, hayvan avlamak,
Meyve toplayıp, ağaç büyütmek...
Bu insanlardan olabildiğince uzaklaşmak.
Evet, aslında dünyadan kaçmak;
Dünyanın tam içinde.
İstediğin zaman çocuk olabilmek, bazen adam...
Yok, bu da uymadı bana.
Neden uymadı bilemedim hiçbir zaman.
Dünyanın hiçbir köşesinde, yerinde, işinde...
Anlamlı kılamadım kendimi, başaramadım.
Kayıt Tarihi : 10.6.2025 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!