Anlamı kalmaz Şiiri - Tevfik Karınca

şafaklar beklerim alaca karanlığın yalnızlığında
içimde derin ah çekişler
paslı demir kapılar kapanırken yüzüme tek tek
bir mazeret ararım korkaklığıma
Ne vicdanım sızlar gidişine
Ne su serpilir yüreğime
Ben kahramanım hiç olmamış gerçeklerde
Evren kendine dönmeye başlar
Dil lal olur konuşan her şey susar
Tepetaklak düşerim yokuşlardan aşağı
anlamı kalmaz hiçbir yaşanmışlığın
Sana emanettir benden geriye ne kaldıysa