Anlamı Yok Şiiri - Adem Efiloğlu

Yükü ağır kalbimde, ne hayaller kurmuştum,
Hiç durmadan söylenen, sözlerin anlamı yok.
Can büyütüp içimde, gölgesinde durmuştum,
Artık vuslat yazılı, tezlerin anlamı yok.
/
Cürmümüz sevda olur, cümleler kifayetsiz,
Yaşamak kaderimdir, hiç olur mu zahmetsiz,
Abdaldı nice âşık, aşk yolunda kısmetsiz,
Geri durmak olmayan, azların anlamı yok.
/
Cilvenle başım döner, sanki sarhoş olurdum,
Mutluluk ekseninde, kalbi mayhoş bulurdum,
Bir bakışı uğruna, yollarında ölürdüm,
Ruhuma fetva veren, nazların anlamı yok.
/
Şehirler aydınlanır, bir anlık yanışımdan,
Yüreğim çırılçıplak, vuslata kanışımdan,
İklimlerim karıştı, arada anışımdan,
Zaten tükendim bittim, közlerin anlamı yok.
/
Kalbim sana varmanın, yolarında yoruldu,
Köpüren denizlerim, vakti geldi duruldu,
Umudun nirengisi, on ikiden vuruldu,
Şimdi yürek yangısı, cızların anlamı yok.
/
Ben aşkın cahiliydim, ilk celsede yıkıldım,
İbrahim’le yan yana, aynı korda yakıldım,
Âdem’in rahlesinde, Havva’mıza! Takıldım,
Silinmiş hatıralar, izlerin anlamı yok…
/
Âdem Efiloğlu