Bugün kalemi elime aldığımda,bir sonraki cümlenin bu cümleyle aynı olmadığını farkettim;
tıpkı sen ve ben gibi..
Ve birkez daha beni anlamanın aslında zor olmadığını anLadım..
Aynı Kadehten içtiğimiz şarabın,ikimizin damaklarında farklı lezzetler bıraktığını anLadım..
İnandığımız bir çok masalın olmadığına,ve kendimizi kandırmak zorunda olduğumuzu anladım..
Gözyaşımın tuzlu olduğunu ben sevdikten sonra anLadım..
Gözyaşımı, içine ruh koyup 'AŞK' dediğim birinin uğruna akıtabildiğimi anLadım..
Aşk diye birşeyin olmadıgını,Aşkı bizim yarattığımızı anLadım..
Ve hep anlıyorum derken; aslında beni hiç anLamadığını anLadım..
Ben gözlerine bakıp birşeyler söylerken,aslında sadece kelimemi bitirmemi beklediğini anLadım..
Aynı cümleler kurarken aslında birbirimizden bahsetmediğimizi anLadım..
Tek vücut olurken bile,farklı sevgilere tutunduğumuzu anladım..
Ve hep ayrılırken yanımdan 'Seni Özleyeceğim' derken; aslında hiç özlemediğini anLadım..
Sen yanımdayken bile,aslında bende hiç olmadığını ve yanımdayken seni daha çok özlediğimi anladım..
Zamanın ikimizdede farklı olduğunu ve senin bana hep bir kaç saat geri kaldığını anladım..
Ve seni sana anlatırken,senin aslında o olmadığını anLadım..
Bir yanlışın bile tüm doğruları götürdüğünü anladım..
Ama yinede sana elveda edemeyeceğimi anladım..
Ve bunları yazarken beni herkesin anLadığını anLadımda;
fakat hala senin anLamadığını anLadım..
Herşeyi anladımda sadece birşeyi anLamadım;
Senin beni hala neden anlayamadığını,anLamadım..
Kayıt Tarihi : 2.11.2010 06:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!