Ankara şahit oldu Ankara sustu

​Ankara Şahit Oldu, Ankara Sustu

​Gri binaların arasında bir ışık süzmesi gibiydin,
Eymir’in rüzgarında dağılan saçların,
Ve Kuğulu’da simit paylaştığımız o pazar sabahları...
Ankara, ilk kez seninle bu kadar renkli gelmişti gözüme;
Denizi yoktu ama senin bakışların uçsuz bucaksız bir maviydi.

​Bahçeli’nin kalabalık sokaklarında el ele yürürken,
Zaman dursun, bu şehir sadece ikimize kalsın istedik.
Atakule’den şehre bakınca her ışık bir umut gibi yanardı,
Biz, bu bozkırın ortasında imkansız bir çiçek büyütmüştük.

​Sonra karanlık çöktü; geceye değil, aramıza.
Sinsi fısıltılar yayıldı dar sokaklara,
Kötü niyetler sızdı evlerin pencerelerinden.
Ellerini bıraktırmak için önce kalplerimize dokundular,
Oysa biz birbirimize ne çok yakışmıştık, ne çok inanmıştık.
​Bize bu ayrılığı başkaları dikti, zorla giydirdiler üzerimize,
Ellerimiz birbirine uzanırken, o habis eller girdi aramıza.

Dillerinde yalan, yüreklerinde haset; bir yuvayı değil, bir gökyüzünü yıktılar.
Şimdi Gençlik Parkı’nda yankılanan gülüşlerimiz,
Kızılay’ın betonlarına çarpa çarpa can veriyor sessizce.

Ben senin gözlerinde hapsolmuşken, bizi birbirimize düşman ettiler;
İkimiz de suçsuzduk, ama ikimizi de mahkûm ettiler bu yalnızlığa.
Ankara artık sadece bir şehir değil, yarım kalmış bir kavganın meydanı,

Sokaklar hala soğuk, rüzgar hala sert;
Ama hiçbiri, bizi ayıran o insanların kalbi kadar buz kesemedi.
Sen benden çalındın, ben senden koparıldım;

Ankara şahit oldu bu haksızlığa, Ankara sustu, biz bittik.

Derya 🌹 Filiz KÜYÜK✍🏻