Ankara Şiiri - Ahmet Göçer

Bir dost sohbetinde
Dediler ki:
İstanbul’da yaşar insan
İzmir’in kızlarını sever
Ankara’yı
Karşılıksız…
Oysa ;
Ne çok bedel ödedim ben bu şehre…
Sarhoş türkülerim kaldı
Sözleri eksik
Gri gecelerinde kayboldu düşlerim
Sevdalarım yeşertmedi betonları
Yürüsem varamadım
Lodoslu kıyılara
Yaktığım her sigarada sislendi şehir
Her titreyişinde
Yüreğimin
Uzadı kış
Üşüdü
Sevdalar
Seni sever gibi sevdim
Adımladığım sokakları
Kurtuluşu,
Dikmeni,
Dolmuş duraklarında donan ayaklarım
Hala ısınmadı.
Düşün ;
Ya yüreğimde kanayan yara!
Bu şehrin sisinde büyüdü hasretim
Sırtımda polis copları
Acıtmadı canımı
Yokluğun kadar.
Gençliğim kaldı
Abdi İpekçi de,
Yahut sakarya da,
Ankara’yı sevmek
Aşkı sevmek aslında
Doyulmamış bir sofra
Yalansız aşklar gibi
Gizlice buluşacakken
Martı seslerinde kaybolmuş
Bir sahil kıyısı bulamamak
Uzakta bir dostu aramak
En sancılı zamanda
Yeniden doğar gibi
Çığlık çığlığa Ahmet Kaya söylemek aslında
Bensiz :
Ne kadar yalnızmış.
Diyorlar ki karşılıksız sevilirmiş Ankara(!)