Ankara Şiiri - Kamil Tunç

Bir çelişkidir sensiz Ankara

Hayal kurmaktır artık tek işim
Seni sevmek aramaktır içki dolu bardaklarda
Soğuk gecelerinde bile sen sıcaktın Ankara’da...
Seni sevmekmiş Ankara, ben Ankara’yı senin için sevmişim
Yatmakmış sarhoş kafayla, sizin mahallede sizin sokakta
Bakıyorum da solgun olmuş yüzüm; çok değişmişim
Kalmamış forsum, iptal olmuş etiketim
Ankara gibi Çankırı’dan da sıkılmışım
Oysa sen varken ne güzel gelirdi memleketim...

Şimdi ayrıyım Ankara dan
Dolayısıyla senden de tabi...
Oysa ben ikinizi ayrı tutmazdım hiç
Dua ederdim, ayırmasın derdim ya rabbi...
Gerçi ayrılan siz yine birleştiniz kalbimde
Önceden aşktınız benim için;
Şimdi ise Ankara’yı düşününce hasret, ayrılık, özlem...
Seni düşününce hasret, özlem ve de ayrılık...
Bilmem ki hanginizi düşününce hangisine yansam...

Peki, bu âşık hangi memlekette senin gibisini bulacak
Aşkın dan sizin evin tipik Ankara sokaklarında;
Ankara’nın bıraktığı puslu gece sessizliğini...
Haykırdığı aşk şarkılarıyla; nasıl bozacak
Sesli şehrin, sessiz sokaklarında...

Çelişki var...
Hadi başka şehir de bulsam senden bir tane daha
Sokaklarında seni yaşayabilir miyim bir daha...
Bu sadece düşünce, bak karamsarım...
O da sen yokken daha...

Çelişki var...
Hadi diyelim döndüm Ankara ya
Sevmeden de yaşarım dedim çekildim kenara...
Senin sevgin olmadan; sen olmadan...
Yaşanır mı? Ankara’ da
Bak karamsarlığım kararımla çelişti bir daha...
Yaşanılası bir hal almıyor sensiz Ankara...