Ankara Şiiri - Ümit Şafak

Her mevsimin sabahı soğuk
Ve her mevsim uyanmak günün en zor işi
Yani uyana bildiysen gerisi çorap söküğü gibi…
Ki kimse çorap örmüyor artık,
Sanayi bak nasıl anlamsız bıraktı atasözlerini

Döverek uyandırılmak gibi
Sevimsiz bir kasaba
Burası; Ankara

Şimdi düşündüğüm ne varsa
Dünya hakkında gelecek hakkında
Hepsini unuttum
Ama düşünmemem gereken düşünceleri düşündüğüm, düşünmem gereken düşünceleri buraya düşünce düşünür gibi konuştum ama hiç konuştuğum gibi değildi düşündüğüm.
Ve hep düşümde seni gördüm.
Sen içime düştüğün günden beri ayrılık hiç bu kadar güzel olmadı.
Gözle ve mesafelerle doğru orantılı değildi bende sevda kavramı.

İstemsiz ayrılmak gibi
Hissiz bir kasaba
Burası; Ankara

İlk defa güneşin doğduğundan daha çok sevinir battığına ve ilk defa boyun eğmek zorunda kaldım haksızlığa. Kahretsin ki içindeyim çemberin ve dışı sadece hatıralarımın unutamadığım bir parçasında. Hani yapmak istemeyipte zorunda kalırsın an gelir. Yaparsın ama yapmamışsındır aslında…

Yapmak istemeyipte
Yaptığın bir iş gibi
Zorunlu bir kasaba
Burası: Ankara

Şimdi sevdiğim kızlar geliyor aklıma veripte tutamadığım sözler. Bırakında üzüleyim be kardeşim gidin biraz, yada siz burada durun ben gidip üzülebileceğim bir mekan bulayım, sebep çok nasılsa. Umutlar sarıyor uzaktan gördüğüm trenin her kornasında, sonra yine karanlık rayların ümitsiz bekleyişi görünüyor konuşmamın bittiği anda.

Beklenilenin gelmediği
Zamanlar gibi
Sesiz bir kasaba
Burası: Ankara