Ankara Gar Önü _10 10 2015
Ey hayat!
Daha kaç kez suçluyuz, suçlu kalacağız
Kendimiz olarak doğmaktan!
Ve daha kaç kez
Sınanmalıyım’ sınanacağız ölümle!.
On Ekim yıl iki bin on beş
Son bahara girerken!
İlkbahar gibi!
Ölümler yağar gar önünde
Özgür bir düş uğruna
Barış diyerek toprağɪ avuçlar
Yaz düşlerinde vurulmuş ağɪtlarɪmɪz!
Benim ülkemde!
Mevsimsizdir yaz geceleri
Bir bilse kararan günün ötesini
Gecesinden hicap eder,
Avuçlarıma dökülürdü gökyüzü!.
Şimdilerde yaz sɪcağɪ kadar
Haindir günün öteki yüzü!
Parçalanmış insan bedenleri kokar
Şu an ve şimdi Ankara Gar’ın önü!
Ve boynumuzda asılı kanlı eller ile
Güpe Gündüz derinleşir yaralar!
Acımasız ve kalleşçe patlar bombalar
Ölümün ilkbaharına gömülür çocuklar!..
Ey adına hayat denilen esirliğim
“Ey hayat’ bir bilsen”
Sen kaç kez suçlusun
Barış diyenleri öldürmekten…
Abdullah Oral.. Ozan Vurguni..
Kayıt Tarihi : 10.10.2020 18:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!