Anka kuşum Şiiri - Kamile Kaynak

Yüzünde ki o masum gülüşünde, sesinde ki yumuşaksı tondan anlıyorsun.
Kalbinin güzelliğini.
Bakışlarında ki sıcaklık, gözlerinde ki parıltının büyüsü sarıyor her zerreni.
İnci gibi ışıl ışıl gözlerin de kendini bulmak
Dünyanın en güzel hissi.
Nasıl bir iyilik yaptım da sen çıktın karşıma diye düşünüyor insan.
Kendisi farkında değil belki ama eşsiz benim gözümde.
Keşke sende benim gözümden görebilsen kendini.
Bu ben miyim? Dersin.
Hayran olmamak elde değil.
Her haliyle kusursuz, sinirlenmesi bile ayrı güzel.
Bir yanı öyle kırılgan, naif ki çocuk gibi.
Diğer yanı ise yorulmuş bir kadın.
Ama yeniden doğmayı, düştüğü yerden daha güçlü kalkmayı başarmış.
Karşımda hem yarın kalan bir çocuk.
Hem de herşey göğüs gerecek bir kadın.
Anka kuşu gibi küllerinden yeniden doğmuş.