Anılarım Şiiri - Hamit Atay

ANILARIM

Anılarım, bir zamanlar gülüp eğlendiğimiz anların yankısı,
Her birinde bir ses, bir yüz, bir bakış var,
Ve her biri, zamanla sararmış bir fotoğraf gibi,
Bir köşede bekliyor, sessizce, ama hep canlı.

Anılarım, bazen rüzgarın taşıdığı yapraklar gibi,
Bazen bir melodi, bir kokuyla yeniden canlanır,
Bir gülüş, bir sözcük, seni hatırlatan her şey,
Bir zamanlar sana ait olan her şey,
Şimdi sadece silik, ama her zaman derinlerde.

Anılarım, her biri bir yolculuk gibi,
Bazen uzağa gider, bazen hemen yanı başımda,
Geçmişin gölgelerinde kaybolurken,
Bir anı, bir hatıra, bir iz bırakır yüreğime,
Ve bir kez daha yaşarım, kaybolan o anları.

Anılarım, bir kitabın sayfaları gibi,
Hikâyelerle dolu, bazen acı, bazen tatlı,
Ama her birinde ben varım,
Bir zamanlar kaybolduğumda seni bulduğum yer,
Ve seni her hatırladığımda yeniden doğduğum an.

Anılarım, bazı zamanlarda hüzünle gelir,
Bir hayal kırıklığı, bir ayrılık,
Ama her zaman bir umutla,
Çünkü her acı, bir zamanlar ne kadar güzeldi,
Ve her kayıp, bir zamanlar ne kadar yakındı…

Anılarım, bazen bir masal gibi,
Bir hayal gibi ama hep gerçek,
Ve ben her birini seviyorum,
Çünkü onlar, beni ben yapan,
Bir zamanlar seni, bir zamanlar bizleri hatırlatan…
Hamit Atay